ΙΣΤΟ-ΤΟΠΟΣ 4 (Τα κτήρια έχουν αισθήσεις ....βλέπουν....ακούνε....μιλάνε )

Τα κτήρια… βλέπουν… ακούνε… μιλάνε

Το κτήριο  συμπυκνώνει,  προβάλει,   δεσπόζει, κυριαρχεί, απογειώνει, αποκαλύπτει, μυθοποιεί, αντέχει, διαρκεί.

   Το κτήριο :
          -είναι έργο τέχνης και τεχνικής,  ισχυρή υπαρξιακή και διαχρονική έκφραση στο χώρο,  δυναμική παρέμβαση στην μικροκλίμακα γειτονιάς,  απλώνεται  και κυριαρχεί  στον μείζονα πολεοδομικό  χώρο,  προσδιορίζει σημεία, δρόμους, πλατείες,  τόπους, πόλεις και χώρες, ονοματίζει  και χαρακτηρίζει περιοχές.
         -είναι επινόηση και δημιουργία, μετασχηματισμός και  ενσάρκωση της αρχιτεκτονικής ιδέας και σύλληψης στο χώρο, έχει διάρκεια,  ποικιλία, μορφολογία, πλαστικότητα, προβληματίζει, εντυπωσιάζει, μαγεύει.

        -διασπά την αρμονία του φυσικού χώρου, υψώνεται στον  ουρανό, στο  άπειρο, γίνεται στοιχείο νέας προοπτικής και νέας αρμονίας ή ενίοτε δυσαρμονίας.
        - από την κατοικία ως το μέγαρο,  είναι το στεγανό και ασφαλές μέρος καθημερινότητας διαμονής, εργασίας,  λειτουργιών, αναψυχής.   
       -είναι ο ζεστός χώρος που ο άνθρωπος περνάει τις περισσότερες ώρες του ημερονυκτίου με διάφορες μορφές ενασχόλησης και στεγάζει τις ανθρώπινες δημιουργίες και δραστηριότητες.
      -είναι ασήμαντο, κακό, μέτριο, καλό, σημαντικό, σπουδαίο, ωραίο, εκπληκτικό, μεγαλούργημα, έκφραση και ολοκλήρωμα ζωής και ψυχής.
    -είναι η αέναη και  μακροχρόνια διαδικασία δομικής  μετάβασης από το σπήλαιο στον ουρανοξύστη.
     - έχει επενδεδυμένο ύφος, στιλ, χαρακτήρα,  ιστορία, πολιτισμό, θρησκεία, μέγεθος, ποιότητα, αξία.
    -εξυπηρετεί ιδιωτικές και δημόσιες ανάγκες, κατοικία, διοίκηση, υπηρεσίες, πολιτισμό, παιδεία, υγεία, πρόνοια, εμπόριο, βιομηχανία,  αθλητισμό.
    -είναι το στερεοσκοπικό κέλυφος, επί του οποίου καταγράφονται και απεικονίζονται  η πρόοδος και η πολιτιστική και οικονομική ευμάρεια,  η τεχνική παιδεία και  ικανότητα, οι σωστές ή λανθασμένες επιλογές,  της εποχής που προσδιορίζει και  εκφράζει,  και επί του οποίου επικάθονται και επιδομούνται, με τη ροή του  χρόνου ως μνημειακά απολιθώματα, ψυχικές  αποθέσεις και   βιώματα,  τα δρώμενα  της ζωής, της οικογένειας, της πολιτείας, της  ιστορίας, των αναμνήσεων, των εντυπώσεων, του ιστορικού και κοινωνικού  γίγνεσθαι.
       Το κτήριο ανήκει στον ιδιοκτήτη του, η όψη του κτηρίου ανήκει στην πόλη.
       Πολλά οικοδομήματα και  σπίτια, αντλούν την αξία τους και μόνο ως εστίες σπουδαίων προσώπων ή σημαντικών οικογενειών. 
       Το κτήριο χρειάζεται μελέτη και σεβασμό, απαιτεί  πολύπλευρη θεώρηση και στοχασμό.
       Όπως βλέπει από υπέργεια και  ψηλά, θέλει  να το βλέπουν πανοπτικά και από ψηλότερα.
     
     Τα κτήρια έχουν αισθήσεις… βλέπουν… ακούνε… μιλάνε.